Μετάφραση αποσπάσματος από το βιβλίο του Duane Elgin Promise Ahead A Vision Of Hope & Action For Humanity’s Future
Πιστεύω ότι θα περιλαμβάνουν τη βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, τη μεγαλύτερη οικονομική δικαιοσύνη, νέες μορφές κοινοτικής ζωής, μεγαλύτερη συμμετοχή στο πολιτικό σύστημα, την ανάπτυξη των ανθρώπινων δυνατοτήτων, και την καλή χρήση των τεχνολογικών δυνατοτήτων.
Βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη.
Οι καταναλωτικές αγορές αποτελούν σχεδόν τα δύο τρίτα της οικονομικής δραστηριότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εάν ένα σημαντικό ποσοστό Αμερικανών άλλαζαν τα επίπεδα κατανάλωσης και τα σχέδιά τους, τα αποτελέσματα θα ήταν δραματικά. Στη διάρκεια των χρόνων, έχω παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι που επιλέγουν μια απλή ζωή τείνουν να κάνουν αυτά τα είδη αλλαγών στη κατανάλωση τους:” Τείνουν να αγοράζουν προϊόντα που είναι ανθεκτικά, εύκολο να επισκευαστούν, μη ρυπογόνα στην κατασκευή και χρήση τους, ενεργειακά -αποδοτικά, που δεν δοκιμάζονται στα ζώα, λειτουργικά, και όμορφα Επιπλέον, τείνουν να κατασκευάζουν τα έπιπλά τους, τον ιματισμό, και άλλα προϊόντα ως μορφή αυτο-έκφρασης.
” Όσον αφορά τη μετακίνηση, οι άνθρωποι που επιλέγουν μια ζωή απλότητας τείνουν να χρησιμοποιούν τα δημόσια μέσα μεταφοράς, την μεταφορά πολλών ατόμων με ένα αυτοκίνητο, τα ποδήλατα, και τα μικρότερα και πιό οικονομικά στην κατανάλωση βενζίνης αυτοκίνητα. Μπορεί να περπατούν παρά να οδηγούν δίκυκλο.Συχνά ζουν πιό κοντά στη δουλειά και τείνουν να κάνουν πιό εκτενή χρήση της ηλεκτρονικής επικοινωνίας και της τηλεργασίας ως υποκατάστατο του φυσικού ταξιδιού.
” Ακολουθούν συχνά επαγγέλματα που συνεισφέρουν με θετικό τρόπο στη ζωή των άλλων και τους επιτρέπουν να χρησιμοποιήσουν τις δημιουργικές ικανότητές τους με τρόπους που παρέχουν πλήρωση.
” Τείνουν να μετατοπίζουν τη διατροφή τους από τα ιδιαίτερα επεξεργασμένα τρόφιμα, το κρέας, και τη ζάχαρη προς τρόφιμα που είναι φυσικότερα, υγιεινά, απλά, τοπικά καλλιεργημένα, και κατάλληλα για τη συντήρηση των κατοίκων ενός μικρού πλανήτη.
” Ανακυκλώνουν μέταλλο, γυαλί, πλαστικό, και χαρτί και περικόπτουν τη χρήση πραγμάτων που σπαταλούν τους μη ανανεώσιμους πόρους.
” Μειώνουν τον αδικαιολόγητο σωρό από αντικείμενα και την πολυπλοκότητα στη ζωή τους με το να δίνουν ή να πουλούν πράγματα που σπάνια χρησιμοποιούν, όπως ρούχα, βιβλία, έπιπλα, και εργαλεία.
” Τείνουν να αγοράζουν λιγότερα ρούχα, κοσμήματα, και καλλυντικά. Τείνουν να εστιάζουν σε αυτό που είναι λειτουργικό, ανθεκτικό, και αισθητικό παρά στη περαστικές μανίες, τις μοδες, και τα εποχιακά στυλ.
” Τηρούν συνήθως τις γιορτές με έναν λιγότερο εμπορευματοποιημένο τρόπο.
Λίγο λίγο, αυτές και άλλες μικρές αλλαγές από άτομα και οικογένειες θα μπορούσαν να συγχωνευτούν σε ένα τεράστιο κύμα οικονομικής αλλαγής υπέρ του βιώσιμου μέλλοντος. Ο καθηγητής Stuart Hart, που γράφει στην Επιχειρησιακή Επιθεώρηση του Χάρβαρντ για τις στρατηγικές για έναν βιώσιμο κόσμο, λέει ότι “κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας, η βιώσιμη ανάπτυξη θα αποτελέσει μιας από τις μεγαλύτερες ευκαιρίες στην ιστορία του εμπορίου.”
Πώς μια βιώσιμη οικονομία θα διέφερε από μια καταναλωτική οικονομία; Σε ένα πράγμα, θα ήταν πολύ πιο διαφοροποιημένη: μερικοί τομείς θα συρρικνώνονταν (ειδικά εκείνοι που σπαταλούν ενέργεια και είναι προσανατολισμένοι στην επιδεικτική κατανάλωση), ενώ άλλοι τομείς θα επεκτείνονταν (όπως η επεξεργασία πληροφοριών,οι διαδραστικές επικοινωνίες, η βιολογική γεωργία, ο εκ των υστέρων εξοπλισμός των σπιτιών για ενεργειακή αποδοτικότητα, και η εκπαίδευση για τη δια βίου μάθηση). Για να ελαχιστοποιήσουν τις δαπάνες της μεταφοράς και της διανομής, οι αγορές θα είναι πιο αποκεντρωμένες από ότι είναι σήμερα.
Οι άνθρωποι θα αγόραζαν περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες από τους τοπικούς παραγωγούς. Αυτό με τη σειρά του, θα οδηγούσε σε μια αναγέννηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο τοπικό επίπεδο. Οι μικρές επιχειρήσεις που είναι καλά προσαρμοσμένες στις τοπικές συνθήκες και τις ανάγκες θα άκμαζαν. Νέοι τύποι αγορών και χώρων αγοράς θα πολλαπλασιάζονταν, όπως τα παζάρια, οι κοινοτικές αγορές, και τα εκτενή δίκτυα ανταλλαγής (των οποίων η αποδοτικότητα θα ενισχυθεί πολύ από τις νέες γενεές υπολογιστών που ταιριάζουν τα αγαθά και τις υπηρεσίες με τους πιθανούς καταναλωτές ή τους εμπόρους).
Η οικονομία θα ήταν επίσης εκδημοκρατισμένη καθώς οι εργαζόμενοι παίρνουν έναν μεγαλύτερο ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Όλοι οι τύποι προϊόντων όπως τα αυτοκίνητα, τα ψυγεία, και η κάλυψη του σπιτιού με τάπητες θα σχεδιάζονταν για να αποσυντεθούν εύκολα και να ανακυκλωθούν έπειτα σε νέα προϊόντα, ελαχιστοποιώντας τα απόβλητα. Λιγότερα χρήματα θα ξοδεύονταν στα υλικά αγαθά και περισσότερα στην ψυχαγωγία, την εκπαίδευση, και την επικοινωνία.
Μια κριτική της απλής ζωής είναι ότι θα υπονόμευε την οικονομική ανάπτυξη και θα παρήγε υψηλή ανεργία. Αυτή η κριτική είναι βασισμένη στη λανθασμένη υπόθεση ότι ένας τρόπος ζωής υψηλής κατανάλωσης είναι απαραίτητος για να διατηρήσουμε μια σφριγηλή οικονομία και μια πλήρη απασχόληση. Εντούτοις, στις σύγχρονες καταναλωτικές κοινωνίες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός μη ικανοποιηούμενων αναγκών. Παραδείγματος χάριν, η αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος, ο επανεξοπλισμός των σπιτιών μας για βιώσιμη διαβίωση, η επανοικοδόμηση των αποσυντιθειμένων πόλεων μας, η φροντίδα για τους ηλικιωμένους, και η εκπαιδεύση της νεολαίας. Για το εγγύς μέλλον, δεν θα υπάρξει καμία έλλειψη της πραγματικής εργασίας και της σημαντικής απασχόλησης εάν είμαστε δεσμευμένοι στην ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών των ανθρώπων.
Επιπλέον, στα αναπτυσσόμενα έθνη, υπάρχει τεράστια οικονομική ευκαιρία εάν το προσεγγίσουμε από τη νοοτροπία της βιωσιμότητας. Εξήντα τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού ζούν με το αντίστοιχο των $3 ή λιγότερο την ημέρα, συνήθως στον αναπτυσσόμενο κόσμο, στις αστικές φτωχογειτονιές χωρίς επαρκη στεγαση, καθαρό νερό, υγιεινή, σχολεία, υγειονομική περίθαλψη,αστυνομική προστασία και πυρόσβεση, πρόσβαση στην τεχνολογία επικοινωνιών, αξιόπιστη ενέργεια, καλό οδικό δίκτυο, δημόσια μέσα μεταφοράς, ή το χώρο για να καλλιεργήσουν τρόφιμα. Αυτές οι τεράστιες ανάγκες αντιπροσωπεύουν τις εξίσου μεγάλες οικονομικές ευκαιρίες για εργασία που έχει νόημα.
Οικονομική δικαιοσύνη.
Η καθολική Διακήρυξη των ανθρώπινων δικαιωμάτων που επικυρώθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 1948 δηλώνει, εν μέρει, ότι “ο καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο επαρκές για την υγεία και την ευημερία του και της οικογένειάς του, συμπεριλαμβανομένων των τροφίμων, του ιματισμού, της κατοικίας και ιατρικής φροντίδας και των απαραίτητων κοινωνικών υπηρεσιών.” Ένα σημαντικό μέρος της ανθρωπότητας δεν έχει κανέναν τρόπο να ασκήσει αυτό το δικαίωμα, και βλέπω λίγη δυνατότητα να αλλάζει αυτό στο πλαίσιο του οικονομικού συστήματος που έχουμε σήμερα.Λαμβάνοντας υπόψη το νέο παράδειγμα αντίληψης που αναδύεται ,του οποίου η κύρια έκφραση είναι μια μετατόπιση της εμπειρίας από τον υπαρξιακό χωρισμό εντός ενός νεκρού κόσμου προς την συναισθηματική σύνδεση με ένα ζωντανό σύμπαν, δεν είναι εκπληκτικό ότι εκείνοι που επιλέγουν μια απλούστερη ζωή τείνουν να αισθανονται συνδεμένοι με τους φτωχούς του κόσμου και να έχουν μια συμπονετική ανησυχία για αυτούς.
Αυτή η αίσθηση της συγγένειας με τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο ενθαρρύνει μια ανησυχία για την κοινωνική δικαιοσύνη και τη μεγαλύτερη δικαιοσύνη στη χρήση των παγκόσμιων πόρων. Επειδή η οικονομική ανισότητα αυξάνεται γρήγορα στον κόσμο, μια συνειδητή πολιτιστική μετατόπιση προς περισσότερο βιώσιμα επίπεδα και σχέδια κατανάλωσης φαίνεται ουσιαστική εάν πρόκειται να υπάρξει μεγαλύτερη δικαιοσύνη στο πώς οι άνθρωποι ζουν. Πράγματι, βλέπω τον τρόπο ζωής της επιλεγμένης απλότητας και της μετριοπάθειας ως τη μόνη ρεαλιστική βάση για να επιτύχουμε ενα σημαντικό βαθμό οικονομικής δικαιοσύνης και με αυτόν τον τρόπο να βάλουμε το θεμέλιο για να συνεργαστούμε μαζί ως ανθρώπινη οικογένεια.
Πρέπει να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τους πόρους πιό δίκαια εάν πρόκειται να ζήσουμε ειρηνικά. Οι στρατοί και τα στρατιωτικά όπλα είναι πάρα πολύ ακριβά και αντιπροσωπεύουν μια τεράστια απώλεια στους πόρους που θα μπορούσαν ειδάλλως να χρησιμοποιηθούν για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Εάν θα είμαστε σε θέση να στενεψουμε το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών του κόσμου, η προοπτική της σύγκρουσης για τους λιγοστούς πόρους θα μικραίνει. Αυτό, στη συνέχεια, θα μπορούσε να ελευθερώσει ανθρώπους και πόρους για την οικοδόμηση του μέλλοντος που θα μας ωφελεί όλους.
Νέες μορφές κοινότητας.
Η Κοινότητα αποτελεί τη βάση για έναν πολιτισμό της απλότητας. Το να ενθαρρύνουμε την αυτάρκεια σε τοπική κλίμακα, οπου και είναι εφικτή, ο κοινοτικός σχεδιασμός θα περιλαμβάνει πιθανώς ένα σύνολο διακανονισμών διαβίωσης. Παραδείγματος χάριν, μια οικογένεια θα ζούσε σε ένα “οικολογικό σπίτι” (σχεδιασμένος με προυποθέσεις όπως η ενεργειακή αποδοτικότητα, εργασία από απόσταση, και καλλιέργια κήπου), που είναι τοποθετημένο μέσα σε μια “οικο-γειτονιά,” μέσα σε ένα “οικο-χωριό,” μέσα σε μια “οικο-πόλη,” μέσα σε μια “οικο-περιοχή ,”; και τα λοιπά. Κάθε οικο-χωριό θα μπορούσε να περιέχει ένα κέντρο εργασίας από απόσταση, ένα σπίτι φροντίδας των παιδιών, έναν κοινοτικό κήπο, και την περιοχή ανακύκλωσης. Το αστικό έδαφος που χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν για χορτοτάπητες και κήπους λουλουδιών θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για συμπληρωματικές πηγές τροφίμων όπως οι κήποι λαχανικών, και τα δέντρα φρούτων και καρπών.Αυτά οι μικρο-κοινότητες ή τα χωριά, μεγέθους γειτονιάς ,θα μπορούσαν να έχουν τη γεύση και τη συνεκτικότητα μιας μικρής κωμόπολης που συνδυάζεται με την αστική γεύση μιας μεγαλύτερης πόλης. Κάθε οικο-χωριό θα μπορούσε να ειδικευτεί σε ένα ιδιαίτερο είδος εργασίας όπως οι τέχνες, η υγειονομική περίθαλψη, η παιδική μέριμνα, η κηπουρική, ή η εκπαίδευση παρέχοντας εργασία που να δίνει ικανοποίηση για πολλούς από τους κατοίκους του. Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να κερδίσουν ώρες χρονο-μεριδίων που θα μπορούσαν να ανταλλαχθούν με προϊόντα ή υπηρεσίες των γειτόνων όπως η κηπουρική, τα τρόφιμα, τα μαθήματα μουσικής, η ξυλουργική, ή τα υδραυλικά. Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ισορροπήσουν την εργασία τους μεταξύ της εξυπηρέτησης της τοπικής κοινότητάς τους και της εξυπηρέτησης του κόσμου.
Επειδή οι πληθυσμοί των οικολογικών χωριών (500 ή περιπου τόσοι άνθρωποι), θα προσέγγιζαν την κλίμακα μιας φυλής, πολλοί άνθρωποι θα μπορούσαν να αισθανθούν αρκετά άνετα σε αυτό το σχέδιο διαβίωσης. Με μια αρχιτεκτονική ευαίσθητη στην ψυχολογία αυτών των σύγχρονων φυλών, μια νέα αίσθηση της κοινότητας θα μπορούσε να αρχίσει να αντικαθιστά την αλλοτρίωση των σημερινών ογκωδών πόλεων. Για να υποστηριχτούν αυτές οι καινοτομίες στην κατοικία και την κοινότητα, θα μπορούσαν να υπάρχουν αλλαγές στους νόμους των ζωνών, τους κωδίκες των κτηρίων, τις μεθόδους χρηματοδότησης, και τους κανονισμούς ιδιοκτησίας. Συνολικά, αυτά τα μικρής κλίμακας, και με ανθρώπινές διαστάσεις ζωντανά και εργασιακά περιβάλλοντα θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν μια αναγέννηση της κοινότητας. Θα μπορούσαμε και πάλι να έχουμε την πρόσωπο με πρόσωπο επαφή στη διαδικασία της καθημερινότητας στις τοπικές γειτονιές με ασχολίες όπως η οικογένεια, το παιχνίδι, και η αμοιβαία εξυπηρετική διαβίωση.
Μεγαλύτερη συμμετοχή στην πολιτική.
Πολλοί από εκείνους που επιλέγουν έναν απλούστερο τρόπο ζωής έχουν αποτραβηχτεί από την παραδοσιακή πολιτική, ανίκανοι να ταυτιστούν είτε με τους συντηρητικούς είτε με τους. Βασίζονται αντ’ αυτού στους δικούς τους πόρους καθώς επίσης και στους φίλους και την τοπική κοινότητά τους. Η πολιτική της απλότητας δεν είναι ούτε αριστερή ούτε δεξιά, αλλά αντιπροσωπεύει έναν νέο συνδυασμό αυτάρκειας, κοινοτικού πνεύματος, και συνεργασίας.Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την αναλογία της εφηβείας της ανθρωπότητας για να έχουμε μια καλύτερη αίσθηση για το πώς η πολιτική μπορεί να αλλάξει στο μέλλον καθώς βαδίζουμε στα νεαρά χρόνια της ενηλικιότητας μας. Μου φαίνεται ότι οι άνθρωποι έχουν ενεργήσει ως πολιτικοί εφήβοι. Γενικά, μέχρι τώρα περιμέναμε “τη μαμά και τον μπαμπά” (τα μεγάλα ιδρύματα των επιχείρησεων και τη κυβέρνηση μας) να φροντίσουν τα πράγματα για μας και τους κατηγορούσαμε όταν δεν το έκαναν. Όμως καθώς κινούμαστε στην πρόωρη ενηλικίωσή μας αρχίζουμε να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις μας κατά μέτωπο, αναγνωρίζοντας ότι είμαστε υπεύθυνοι, και ότι κανένας δεν πρόκειται να μας σώσει.
Για να δημιουργήσουμε το βιώσιμο μέλλον για μας σε αυτόν τον πλανήτη, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη την ταχύτητα, τη συνεργασία, και τη δημιουργικότητα που απαιτεί η κατάσταση μας θα χρειαστεί τις εθελοντικές ενέργειες εκατομμυρίων, ακόμη και δισεκατομμυρίων, ελεύθερων ατόμων που ενεργούν υπεύθυνα και σε συντονισμό ο ένας με τον άλλο. Ποτέ πριν στην ανθρώπινη ιστορία δεν έχουν κληθεί τόσοι πολλοί άνθρωποι να κάνουν τέτοιες σαρωτικές αλλαγές εθελοντικά και σε τόσο λίγο χρόνο. Η νέα πολιτική στηρίζεται στην ατρόμητη αναγνώριση ότι αντιμετωπίζουμε τη πρόκληση να ενηλικιωθούμε και να πάρουμε τη ευθύνη της ζωής μας, και τοπικά και συνολικά.
Ο αναπόφευκτος σύμμαχός μας σε αυτήν την διαδικασία είναι η επανάσταση στις επικοινωνίες. Όταν οι πολιτικές της βιωσιμότητας συνδυάζονται με τη δύναμη της τηλεόρασης και του Διαδικτύου, ο συνδυασμός θα μπορούσε να είναι μετασχηματιστικός. Η επανάσταση στις επικοινωνίες θα υποστηρίξει μια δραματική αύξηση στις προσπάθειες του κοινού να κάνουν τις εταιρίες και τις κυβερνήσεις υπεύθυνες για τις ενέργειές τους. Θα ακμάσουν οι εκστρατείες Διαδικτύου που χτυπάνε το καμπανάκι στην κυβέρνηση και στις εταιρικές καταχρήσεις και ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να μποϊκοτάρουν τα προϊόντα των εταιριών και των εθνών των οποίων οι πολιτικές είναι ανήθικες περιβαλλοντικά, οικονομικά, ή κοινωνικά.
Τέλος, μια νέα εποχή εθελοντισμού θα μπορούσε να ανθίσει.
Παραδείγματος χάριν, οι νέοι θα μπορούσαν να ενθαρρυνθούν να συνεισφέρουν μια χρονιά ή περισσότερες σε τοπική ή εθνική υπηρεσία, ίσως αποκαθιστώντας το περιβάλλον, δουλεύοντας με τη νεολαία, ή χτίζοντας κοινοτικά κέντρα.Η ανάπτυξη των ανθρώπινων δυνατοτήτων. Μια ζωή που είναι εξωτερικά απλή και εσωτερικά πλούσια εξ ορισμού γιορτάζει την ανάπτυξη των πολλών δυνατοτήτων μας. Καθώς η απλή ζωή παρέχει διαθέσιμο χρόνο, τα πεδία για μάθηση και ανάπτυξη ανθίζουν. Αυτά περιλαμβάνουν το φυσικό (όπως το τρέξιμο, η γιόγκα, και το “εσωτερικό παιχνίδι” της αντισφαίρισης). Το συναισθηματικό (όπως η εκμάθηση των δεξιοτήτων της συναισθηματικής νοημοσύνης και της διαπροσωπικής οικειότητας).Το διανοητικό (όπως η ανάπτυξη των δεξιοτήτων στις τέχνες και τη χειροτεχνία καθώς επίσης και στις βασικές δεξιοτήτες όπως η ξυλουργική, τα υδραυλικά, η επισκευή συσκευών, και η κηπουρική). Και το πνευματικό (όπως οι διάφορες μορφές περισυλλογής και χαλάρωσης, και η εξερεύνηση της σύνδεσης μυαλού σώματος με τη βιοανάδραση).
Η πρόοδος του σκοπού του πολιτισμού μας.
Επιλέγοντας να ζήσουμε απλούστερα δεν σημαίνει να στρέψουμε τα νώτα στην πρόοδο, μα τελείως το αντίθετο. Η εθελοντική απλότητα είναι μια άμεση έκφραση της ανάπτυξης μας ως ωριμάζων πολιτισμός. Μετά από μια μελέτη ζωής της ανόδου και της πτώσης περισσότερων από 20 εκ των παγκόσμιων πολιτισμών, ο ιδιαίτερα εξέχων ιστορικός, Arnold Toynbee, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κατάκτηση εδάφους ή ανθρώπων δεν ήταν το αληθινό μέτρο της ανάπτυξης ενός πολιτισμού. Το αληθινό μέτρο ανάπτυξης, είπε, εκφράστηκε στη δυνατότητα ενός πολιτισμού να μεταφέρει ένα αυξανόμενο ποσοστό ενέργειας και προσοχής από την υλική στη μη υλική πλευρά της ζωής προκειμένου να αναπτύξει τον πολιτισμό του (δηλαδή μουσική, τέχνη, δράμα, και λογοτεχνία), την αίσθηση της κοινότητας, και τη δύναμη της δημοκρατίας.Ο Toynbee το αποκάλεσε αυτό “νόμο της προοδευτικής απλοποίησης.” Είπε ότι η αυθεντική ανάπτυξη αποτελείται από μια “προοδευτική και συσσωρευτική αύξηση και στην εξωτερική κυριότητα επάνω στο περιβάλλον και στην εσωτερική αυτοδιάθεση ή την αυτο-έκφραση εκ μέρους του ατόμου ή της κοινωνίας” Πιστεύω ότι ο Toynbee είναι σωστός, και ότι η εξωτερική κυριότητα μας θα είναι εμφανής με το να ζήσουμε όλο και πιο ελαφρύτερα επάνω στη Γη, και η εσωτερική κυριότητα μας θα είναι εμφανής με το να ζήσουμε όλο και πιο ελαφρύτερα με ευγνωμοσύνη και χαρά στις καρδιές μας.
Επιλέγοντας έναν τρόπο της ζωής που είναι απλούστερος, περισσότερο ευχάριστος και πιό βιώσιμος θα μπορούσε να μας βοηθήσει να μετασχηματίσουμε μια εξελικτική συντριβή σε μια έπαρση. Προφανώς, η απλή ζωή δεν προσφέρει καμία μαγική λύση. Θα χρειαστούν εκατομμύρια ή ακόμη και δισεκατομμύρια ανθρώπων να φροντίζουν τις μικρές λεπτομέρειες της ζωής τους για να δημιουργήσουν μια πιο όμορφη και ικανοποιητική ύπαρξη για αυτούς και για όλους μας. Εν τούτοις, είναι εμψυχωτικό να γνωρίζουμε ότι ο καθένας από μας μπορεί να κάνει μια σημαντική διαφορά με τη ανάληψη της προσωπικής ευθύνης για τις αλλαγές στη ζωή μας.
Οι περισσότεροι από μας έχουν δει τα όρια της γραφειοκρατίας και καταλαβαίνουν ότι, εάν απαιτείται δημιουργική δράση, αυτή πιθανόν θα έρθει μέσω των συνειδητών ενεργειών των αμέτρητων ατόμων που εργάζονται σε συνεργασία ο ένας με τον άλλο. Ένας τρόπος ζωής της συνειδητής απλότητας είναι φτιαγμένος κατά παραγγελία για την αυτο-οργανωτική δράση στην τοπική κλίμακα. Οι μικρές αλλαγές που φαίνονται ασήμαντες μεμονωμένα, μπορούν να ασκήσουν τεράστια επίδραση όταν αναλαμβάνονται συντονισμένα από πολλούς μαζί.
Οι σπόροι που μεγαλώναν στον κήπο της απλότητας την προηγούμενη γενιά τώρα ανθίζουν στην άνοιξη της πλανητικής σχετικότητας και θα μπορούσαν να γίνουν ένα κρίσιμο συστατικό μιας νέας βιώσιμης προοπτικής.
http://misha.pblogs.gr via http://trelogiannis.blogspot.gr
