Η Έμα ήταν πέντε ετών όταν οι γονείς της την είδαν να καταρρέει δίχως προφανή αιτία. Δεν είχε προλάβει να παραπονεθεί ότι κουράζεται εύκολα ούτε ότι δεν μπορεί να παίξει όσο τα άλλα παιδάκια. Οι γονείς της την πήγαν στο νοσοκομείο όπου οι γιατροί τής διέγνωσαν οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. «Δεν είναι κάτι σπάνιο και στο 70% των παιδικών αιματολογικών καρκίνων θεραπεύεται», τους καθησύχασαν, σύμφωνα με «Τα Νέα» οι ειδικοί.
Δυστυχώς όμως, όπως έδειξε ο χρόνος, η μοναχοκόρη τους ανήκε στο υπόλοιπο 30%. Επί δύο χρόνια οι γονείς της Έμα, Τομ και Κάρι, πήγαιναν τη μικρή για χημειοθεραπεία σε ειδικό παιδιατρικό νοσοκομείο στις ΗΠΑ. Στην αρχή, όπως σχεδόν όλα τα παιδιά, η Εμα είχε εμφανή σημάδια βελτίωσης και έδειχνε ότι μπορούσε να νικήσει τη νόσο. Μάλιστα οι εξετάσεις τις οποίες είχε κάνει ολοκληρώνοντας την πρώτη σειρά θεραπειών είχαν δείξει ότι ο αιματολογικός καρκίνος είχε εξαφανιστεί από τον οργανισμό της.
Ολα πήγαιναν καλά, αλλά για πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Λίγο καιρό αργότερα επισημαίνουν οι «Νιου Γιορκ Τάιμς » η Έμα άρχισε να εμφανίζει τα ίδια συμπτώματα. Οι γονείς της σε συνεργασία με τους γιατρούς αποφάσισαν να συνεχίσουν, γράφει η εφημερίδα, τις καταβλητικές χημειοθεραπείες. Δεν υπήρχε άλλη λύση. Κι ενώ όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά και όλα και ο καρκίνος είχε υποχωρήσει σχεδόν πλήρως, συνέβη η αναπάντεχη ανατροπή. Η κακοήθεια άρχισε να αναπτύσσεται σχεδόν με μανία και να αυξάνεται στον οργανισμό της. Οι γιατροί ενημέρωσαν τους γονείς της πως δεν υπήρχε ελπίδα. Η λευχαιμία ήταν ιδιαίτερα επιθετική στην Έμα και επιπλέον ο οργανισμός της είχε καταβληθεί τόσο πολύ που δεν θα άντεχε άλλες χημειοθεραπείες.
Οι γονείς, απελπισμένοι πλέον, ρώτησαν τους ειδικούς τι θα μπορούσαν να κάνουν. «Στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια δοκιμάζεται μια νέα θεραπεία, η οποία όμως δεν έχει γίνει ποτέ σε παιδί ούτε σε κάποιον ενήλικο που είχε τέτοιου είδους λευχαιμία», τους απάντησαν. Οι γονείς αποφάσισαν να συναινέσουν εφόσον αυτή ήταν η τελευταία τους ελπίδα και επιπλέον δεν θα ταλαιπωρούνταν άλλο η μικρή τους κόρη. Ετσι στα μέσα του περασμένου Απριλίου η 6χρονη πλέον Έμα μπήκε στο νοσοκομείο για τη δοκιμαστική θεραπεία.
Στο πλαίσιο της πρωτοπόρας διαδικασίας οι γιατροί της αφαίρεσαν χιλιάδες κύτταρα του ανοσοποιητικού της συστήματος. Ακολούθως αφαίρεσαν το γενετικό υλικό και το αντικατέστησαν με γενετικό υλικό αδρανοποιημένου DNA από τον ιό HIV που προκαλεί το AIDS. Αυτός ο «επικίνδυνος» όταν είναι ενεργός ιός επιλέχθηκε επειδή είναι ο ιδανικός για τη μεταφορά γενετικού υλικού μέσα στα κύτταρα του ανοσοποιητικού. Αυτή είναι άλλωστε και η ιδιαιτερότητα που τον κάνει να μην μπορεί να εντοπιστεί και να εξουδετερωθεί με τα φάρμακα, ότι ενσωματώνεται πλήρως, γίνεται δηλαδή ένα με το ανθρώπινο DNA. Τα νέα γονίδια ήταν προγραμματισμένα από ηλεκτρονικό υπολογιστή να επιτεθούν στα Β – κύτταρα τα οποία με έναν ειδικό μηχανισμό δημιουργούν τον τύπο της λευχαιμίας από τον οποίο έπασχε η Έμα.
Αφού προηγήθηκε αυτή η διαδικασία στο εργαστήριο οι γιατροί επέστρεψαν με ορό στον οργανισμό της τα ίδια της τα κύτταρα, πλέον όμως με διαφορετικές «οδηγίες χρήσης» και αποστολή να σκοτώσουν την λευχαιμία. Ο οργανισμός της άρχισε να αντιδρά με σπασμούς και υψηλό πυρετό μια κατάσταση η οποία διήρκεσε για περίπου 11 ώρες. Επιπλέον, έπρεπε να μείνει για καταστολή για περίπου μία εβδομάδα. Στις 2 Μαΐου την ημέρα που η Έμα έκλεινε τα επτά της χρόνια, οι υπεύθυνοι της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας την ξύπνησαν λέγοντάς της «χρόνια πολλά Έμα, να τα εκατοστίσεις». Σήμερα, επτά μήνες αργότερα, η Έμα παίζει ανέμελα στην αυλή του σπιτιού της πηγαίνει στο σχολείο και ζει ευτυχισμένη με τους γονείς της, καθώς ο καρκίνος, όπως λένε οι επιστήμονες, δεν πρόκειται να επανεμφανιστεί...
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ
