Πιστεύω, όμως, παρ'όλα αυτά πως ζω σε μια συγκλονιστική περίοδο στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Αυτή η κρίση που βρίσκεται στα χείλια όλων μας δεν αφορά μόνο την οικονομία. Αφορά την κρίση των κοινωνικών δεδομένων, όπως τα ξέραμε μέχρι σήμερα, κρίση των αξιών πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε αυτό το κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Τα πάντα φαίνονται να διαλύονται και να καταρρέουν ξαφνικά και με πάταγο.
Είναι, όμως, αυτό πραγματικά αρνητικό; Σίγουρα τελειώνει μια εποχή. Τελειώνει η εποχή όπου μια μικρή μειοψηφία πολιτικών αποφάσιζε για το μέλλον ενός ολόκληρου λαού. Τελειώνει η εποχή όπου πίσω από κλειστές πόρτες και με λαική εντολή χρησιμοποιούσαν την εξουσία για προσωπικό τους όφελος. Τα πάντα αποκαλύπτονται πια. Η αυξημένη συνειδητοποίηση των ανθρώπων δεν επιτρέπει άλλα μυστικά. Δεν επιτρέπει εκατομμύρια ανθρώπων να παραδίδουν την ευθύνη για τη ζωή τους στα χέρια μερικών εκατοντάδων. Είναι αυτό αρνητικό;
Ήρθε ο καιρός ν'αποφασίσουμε αν είμαστε μικρά ασήμαντα άτομα έρμαια στα χέρια του "συστήματος", της "εξουσίας", των κάθε λογής "πλούσιων και ισχυρών" ή αν είμαστε παντοδύναμοι δημιουργοί. Εμείς δημιουργήσαμε αυτό το σύστημα κι εμείς τώρα το διαλύουμε. Γιατί, λοιπόν, τόσος φόβος και πανικός; Ποιες απ'αυτές τις δομές που καταρρέουν πρόκειται να μας λείψουν; Η κοινωνική αδικία ή η οικονομική ανισότητα; Το σαδιστικό σύστημα υγείας που τιμωρεί άρρωστους και ηλικιωμένους γιατί δεν κατάφεραν να γίνουν "επιτυχημένοι" και να έχουν χρήματα; Τα σχολεία που μετατρέπουν μεγαλειώδης δημιουργικές ψυχές σε νομοταγείς και φοβισμένους "πολίτες"; Τη στέρηση της εργασίας σε ανούσια και ψυχοκτόνα οκτάωρα; Και δε μιλώ μόνο για την Ελλάδα. Αυτά συμβαίνουν παγκόσμια είτε πιο ωμά είτε πιο συγκαλυμμένα και με καλύτερο περιτύλιγμα. Στην Αμερική όταν εκατοντάδες χρηματιστές έχασαν τη δουλειά τους στη Wall Street, πολλοί απ'αυτούς βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν δουλειές που πάντα αγαπούσαν.
Το παλιό αποσυντίθεται με γοργούς ρυθμούς αλλά μόνον έτσι μπορεί να δημιουργηθεί το καινούργιο. Το μέλλον φαίνεται ζοφερό μόνο επειδή είναι άγνωστο. Είναι δυνατόν μια ανθρωπότητα που αποκτά μεγαλύτερη επίγνωση γι'αυτά που συμβαίνουν σ'όλο τον πλανήτη, που επικοινωνεί χωρίς φραγμούς, ανταλλάσσει πληροφορίες και δημιουργεί μια νέα παγκόσμια κοινότητα μέσω του διαδικτύου, που αποκτά μεγαλύτερη συμπόνια και κινητοποιείται για τους ανθρώπους που υποφέρουν όπου κι αν βρίσκονται, που συνδέεται με τη Γαία κι αναλαμβάνει πια την προστασία της, που διεκδικεί το δικαίωμα στην ποιότητα της ζωής κι όχι στην απλή επιβίωση, είναι δυνατόν αυτή η ανθρωπότητα όπως εξελίσσεται και ωριμάζει να δημιουργήσει ένα χειρότερο μέλλον;
Είμαστε ενεργειακά όντα, φορείς συνειδητότητας. Η δική μας στάση στη ζωή επηρεάζει τους γύρω μας πολύ περισσότερο απ'ότι θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε. Σκεφτείτε μόνο ανθρώπους σαν τον Γκάντι και τον Μαντέλα που επηρέασαν ολόκληρες χώρες. Η ανάληψη της ευθύνης για τη δημιουργία της πραγματικότητάς μας και η έκφραση του πάθους και της δημιουργικότητας είναι όλο κι όλο αυτό που χρειάζεται. Πολύ δύσκολο εγχείρημα αλλά εφικτό και απαραίτητο.
Γιάννα Ντουδεσκέα
