Η Στιγμή της μεγάλης Ντροπής
Ντράπηκα και ζήτησα συγνώμη από τα παιδιά μας γιατί με το παράδειγμά μου τους έδειξα ότι Ζωή είναι τα χρήματα, τα μηδενικά. Όσο περισσότερα μηδενικά θα έχουν τόσο καλύτερα θα ζουν.
Τα μηδενικά αυτά είναι ο θεός που κυβερνά τα πάντα και όταν δεν τα έχουν θα λέγονται «φτωχοί».
Τι κι αν ολόκληρη η Φύση τους προσφέρει απλόχερα τους καρπούς της για να τραφούν, αυτοί θα είναι «φτωχοί» γιατί δεν θα έχουν μηδενικά να δώσουν στα σουπερμάρκετ.
Τι κι αν ολόκληρη η Φύση τους προσφέρει απλόχερα εικόνες ασύλληπτης ομορφιάς, αυτοί θα είναι «φτωχοί» γιατί δεν θα έχουν μηδενικά να πληρώσουν τις διάφορες γκαλερί με τα «έργα τέχνης».
Τι κι αν ολόκληρη η Φύση τους προσφέρει τις θεσπέσιες μελωδίες της, αυτοί θα είναι «φτωχοί» γιατί δεν θα έχουν μηδενικά ν' αγοράσουν τα διάφορα cds ή να παρακολουθήσουν τις συναυλίες των ειδώλων τους.
Ντράπηκα και ζήτησα συγνώμη από τα παιδιά μας γιατί τα έμαθα να έχουν «είδωλα» της όποιας κατηγορίας, ακυρώνοντας την υπόστασή τους.
Όταν η ανθρωπότητα χάνει τον Ποιητή της γίνεται στείρα και αποξηραμένη.
Ντράπηκα και ζήτησα συγνώμη από τα παιδιά μας γιατί ποτέ δεν τους έδειξα, με τα παράδειγμά μου, πως όταν καίγεται το σπίτι σου και ένα δέντρο, αυτό που θα σώσεις είναι το δέντρο, γιατί αυτό είναι η Ζωή.
Ντράπηκα και ζήτησα συγνώμη από τα παιδιά μας γιατί ποτέ δεν τα έμαθα πως όλες ανεξαιρέτως οι μορφές του Πλανήτη είναι ισάξιες με τον άνθρωπο και δεν έχουν δικαίωμα να τις καταπατούν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.
Ντράπηκα και ζήτησα συγνώμη από τα παιδιά μας γιατί «φίλαγα κατουρημένες ποδιές» προκειμένου να κλείσω τη δύναμη, τη δημιουργικότητα, τη φαντασία τους, μέσα στην αθλιότητα της μονιμότητας μιας δημόσιας υπηρεσίας, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη μονιμότητα των μηδενικών στην τσέπη τους.
Ντράπηκα και ζήτησα συγνώμη από τα παιδιά μας γιατί με τις «συμβουλές» μου τους έκλεψα τη νιότη, τον αυθορμητισμό, το δικαίωμα στο «λάθος» και έτσι δημιούργησα γερασμένου έφηβους.
Γερασμένους έφηβους που το μόνο που τους δίδαξα είναι η στείρα αντίδραση, οι φωνές, οι βρισιές, τα ουρλιαχτά.
Δεν τους δίδαξα τη ΔΡΑΣΗ γιατί δεν τους άφησα περιθώριο να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους.
Δεν τους έμαθα ποτέ πως όπου υπάρχει ανθρώπινη δραστηριότητα υπάρχει ΠΑΝΤΟΤΕ εργασία, αρκεί να μπω στη Δράση και να βγω από την αντίδραση.
Σ' αυτή την περιοχή του πλανήτη που ονομάσαμε Ελλάδα, δηλώνουν άνεργοι τη στιγμή που η μισή χώρα είναι ακατοίκητη και η μισή Γη της ακαλλιέργητη.
Τεράστιες εκτάσεις ανεκμετάλλευτες, γιατί τους έμαθα πως μόνο η «δουλειά» στο γραφείο έχει αξία..
Ντράπηκα και ζήτησα συγνώμη από τα παιδιά μας γιατί τους δίδαξα με το παράδειγμά μου πως η ΘΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ είναι «εξυπνάδα».
Πως είσαι «έξυπνος» όταν ρίχνεις το φταίξιμο για οτιδήποτε συμβαίνει σε κάποιους άλλους χωρίς ποτέ να αναλαμβάνεις την Ευθύνη των πράξεών σου.
Έτσι δημιούργησα γερασμένους έφηβους που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να ρίχνουν το ανάθεμα σε γονείς, σχολεία, κοινωνία , ανίκανους να πάρουν τα ηνία της καθημερινότητάς τους στα χέρια τους και να την οδηγήσουν εκεί που αυτοί θέλουν. Τους έδειξα τον εύκολο δρόμο της επίκρισης και της μικροψυχίας.
Τους δίδαξα πως οποιοσδήποτε είναι «ξένος» προς την «ιδιόκτητη πατρίδα τους» είναι ανεπιθύμητος και επικίνδυνος.
Τους δίδαξα και τι δεν τους δίδαξα για τα οποία τώρα ντρέπομαι τόσο.
Πιστεύω στην Ευφυΐα τους. Θα μας γυρίσουν την πλάτη με στοργή γιατί θα καταλάβουν πως ΔΕΝ ΞΕΡΑΜΕ, και θα πορευτούν χαράζοντας καινούργιες πορείες γεμάτες Δύναμη, δημιουργικότητα, Υπευθυνότητα και Μεγαλοσύνη.
Η Μεγαλοσύνη αφορά τους μεγάλους ανθρώπους.
Η μικροψυχία τους μικρούς. Δεν θα την καταδεχτούν.
Αυτό το κείμενο δεν είναι για σχολιασμό, αλλά για περισυλλογή.
Είναι η προσωπική μου ντροπή και η στιγμή της δικής μου μεγάλης ευθύνης.
Αν έστω και ένας ακόμα βρεθεί που θα ντραπεί, τότε ίσως κάτι να αλλάξει και γι' αυτόν γιατί για μένα άλλαξε το πάντα.
Πορεύσου γαλήνιος ανάμεσα στο θόρυβο και την κατάρρευση.
Ούτως ή άλλως αυτό που καταρρέει είναι οι ψευδαισθήσεις μας, τίποτ' άλλο.
Olga Basioudi (Από μια ανάρτησή της στο facebook)
