"ΠΑΡΑΠΕΡΑ" ΤΟ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ


 Νέα εμπορική δραστηριότητα που ξεκίνησε πριν από λίγες ημέρες στο κέντρο της πόλης κοντά στην πλατεία Βικτωρίας; Και όμως.. Τρεις άνθρωποι, κόντρα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, δημιούργησαν το «Παραπέρα», ένα διαφορετικού τύπου «εμπορικό κέντρο» προτείνοντας καινούργιες αντιλήψεις σε όλους τους τομείς.
  Η ιδέα απλή, όσο και ενδιαφέρουσα. Νέοι, Ελληνες και «δημιουργοί», δηλαδή άνθρωποι που παράγουν και κατασκευάζουν πραγματικά κάτι, μπορούν να βρουν επιχειρηματική στέγη στο συγκεκριμένο κτίριο, νοικιάζοντας αντί μικρού αντιτίμου για χρονικό διάστημα από 1 εβδομάδα έως έξι μήνες ένα χώρο λίγων τετραγωνικών.

  Ετσι, μπορούν να δείξουν τι κάνουν, να γνωρίσουν και να γνωριστούν με τον κόσμο, αλλά και μεταξύ τους χωρίς να χρειαστεί να επωμιστούν το κόστος -ψυχολογικό αλλά και πραγματικό- ίδρυσης μιας επιχείρησης αυτήν τη δυσοίωνη περίοδο. Και όμως, η κρίση παρακίνησε και κατά ένα τρόπο ενέπνευσε τους δημιουργούς του «Παραπέρα». Ενας εκ των τριών, ο κ. Γιώργος Βασιλειάδης, ηλεκτρολόγος μηχανολόγος, αναλαμβάνει να εξηγήσει το εγχείρημα. «Είμαστε επαγγελματίες και βέβαια έχουμε υποστεί τις συνέπειες της κρίσης. Από την άλλη όμως μένουμε εδώ, είμαστε δεμένοι με την τύχη αυτής της χώρας. Δεν έχει νόημα να γκρινιάζεις χωρίς να προτείνεις κάτι, στο μέτρο των δυνατοτήτων του ο καθένας.
  Πέρα από πολιτική τοποθέτηση, νομίζω ότι όλοι οι Ελληνες συμφωνούμε σε μερικά βασικά πράγματα. Πρέπει να παράγουμε και να εξάγουμε, να μάθουμε να λειτουργούμε σαν ομάδα, να βρούμε νέες ιδέες, καινοτομίες και να τις παντρέψουμε με το εμπόριο, να αποκτήσουμε άλλη σχέση με την πόλη μας. Αυτά προσπαθούμε να εφαρμόσουμε».
  Φροντισμένο, φρεσκοβαμμένο, καθαρό, πανέμορφο το διατηρητέο κτίριο γωνία Αχαρνών 61 και Φερών μοιάζει σχεδόν παράταιρο σε αυτή τη γειτονιά. «Διατηρητέο, με άδεια κατασκευής το 1921 πρώην ιδιοκτησία της οικογένειας Γουλανδρή με γοτθικά - ισλαμικά στοιχεία φρουριακής αρχιτεκτονικής» συστήνει το οίκημα η ιδιοκτήτριά του, αρχιτέκτονας κ. Ελένη Μαρκοβίτση. «Από μέσα να δεις» λέει η κ. Φρόσω Σφενδόνα, σχεδιάστρια ρούχων και μία από τις πρώτες συμμετέχουσες στην προσπάθεια.
  Εντός, λοιπόν, ο χώρος μοιάζει... εργοτάξιο. Κοσμήματα, λάμπες, τσάντες, ρούχα, γυαλικά, διακοσμητικά αντικείμενα, παιχνίδια, όλα χειροποίητα και ελληνικά. Ο χώρος για κάθε εκθέτη - πωλητή - δημιουργό ορίζεται από τις πρώην πόρτες του κτιρίου του οποίου έχει κρατηθεί μόνο το κέλυφος. Εσωτερικά υπάρχουν τρεις όροφοι, χωρίς καθόλου χωρίσματα. Ενιαίοι χώροι για να χρησιμοποιούνται κατά βούληση και κατά ανάγκη.
  Η όλη προσπάθεια έγινε με ιδιωτικά κεφάλαια. Επρεπε λοιπόν το κόστος της επένδυσης να είναι χαμηλό. Ετσι, οι πόρτες μετατράπηκαν σε διαχωριστικά, η επίπλωση του εστιατορίου που λειτουργεί στον κάτω όροφο -και σερβίρει εδέσματα, καφέ και ποτό, σε τιμές «μετά κρίση» - είναι χρησιμοποιημένες καρέκλες και τραπέζια που επισκευάστηκαν. Τα «περίπτερα» έχουν ράφια από πριονίδι, παραπροϊόν επεξεργασίας του ξύλου. «Η ιδέα ήταν να μην επιβαρυνθεί και το τελικό πρόϊόν. Αν είχαμε ξοδέψει πολλά χρήματα, θα ήμασταν υποχρεωμένοι να νοικιάζουμε ακριβότερα και τους χώρους» λέει ο κ. Βασιλειάδης. Βέβαια, το γεγονός ότι συνεργάστηκαν άνθρωποι που έχουν σχέση με την κατασκευή, καθώς και το ότι ο τρίτος συνεταίρος κ. Ηλίας Τζάκης είναι πολιτικός μηχανικός, έπαιξε ρόλο.
  Σε μια γωνία εντοπίζω γυαλιστερά, σπαστά ποδήλατα. «Δυστυχώς δεν βρήκαμε ελληνική εταιρεία» παραδέχεται ο κ. Βασιλειάδης. Ομως, τα ποδήλατα είναι σημαντικά για το στίγμα της επιχείρησης σε σχέση με την πόλη. Αλλωστε, το «Παραπέρα» είναι έτοιμο να προσφέρει φιλοξενία σε όλα τα κινήματα των πολιτών όπως οι Αtenistas. Ολα μοιάζουν ιδανικά. Μόνο που δεν έχει κλείσει ούτε ένας μήνας που ένας άνθρωπος δολοφονήθηκε λίγα τετράγωνα πιο πέρα. Η περιοχή δεν είναι λίγο «αντιεμπορική», αναρωτιέμαι. Ο κ. Βασιλειάδης με βεβαιώνει πως αυτή τη στιγμή «ίσως πρόκειται για την πιο ασφαλή περιοχή της Ευρώπης. Υπάρχει συνέχεια αστυνομία. Πλένουν δύο φορές την ημέρα την Ιουλιανού. Ξέρουμε όμως ότι αυτό δεν θα κρατήσει πολύ. Εχουμε συναίσθηση ότι η περιοχή είναι δύσκολη. Από την άλλη συγκριτικά έχει εμπορικά πλεονεκτήματα. Η πρόσβαση με τις συγκοινωνίες είναι εύκολη, τα ενοίκια είναι χαμηλά και έχει πολύ όμορφα κτίρια. Καλούμε λοιπόν και άλλους επενδυτές».

Tης Τανιας Γεωργιοπουλου για την καθημερινη